“Zij denken dat jij een beetje gek bent”. Hm ja. Dat had ik wel verwacht. Ik wist het namelijk al vanaf het moment dat ik besloot “spiritueel uit de kast” te komen. Ik was er bang voor dat anderen mij dan een gekkie zouden vinden. Ik voelde het al aan mijn water, dat dat speelde. En nu werd het dus bevestigd.
Hoe bereid je je voor op oordelen?
Gelukkig heb ik me hierop voorbereid. Het raakte me zeker even. Maar ik wist hoe ik weer terug kon komen in het moment. En vanuit daar, kon ik helder denken en handelen. Inmiddels had ik namelijk heel veel geleerd hierover. En ik deel graag mijn inzichten, voor wie het nodig heeft.
Dit weet ik over oordelen:
- Waar we over oordelen bij een ander, is een stuk dat we afkeuren in onszelf.
- We proberen de ander in diskrediet te brengen, zodat we zelf beter uitkomen.
- Staan ze niet zelf in de arena? Trek je dan niets aan van hun mening.
- Trek je alleen iets aan van de mening van mensen die dichtbij je staan en het beste met je voor hebben.
Loslaten, klinkt makkelijker dan het is
Tot zover het hoofd. Toen kwam mijn lijf. Al direct na het moment waarin dit gebeurde, begon ik te huilen. Op zich niet negatief, want huilen is ook ventileren en loslaten. Ik constateerde dat ik me gekwetst voelde en deed wat ik had geleerd: bel mensen die je lief hebben. Ik belde mijn partner en een goede vriendin.
Hun woorden deden mij zeker goed. Evenals de goede gesprekken die eruit voort kwamen. Maar toch… de negatieve mening van anderen loslaten is, voor mij een hele grote uitdaging. En niet alleen voor mij, want voor iedereen geldt dat we de negatieve comments veel beter onthouden dan alle positieve reviews.
Best lastig, zeker als ondernemer. Je steekt namelijk behoorlijk je hoofd boven het maaiveld uit. En hoge bomen, vangen veel wind. Bovendien is jouw onderneming ook jouw eigen creatie, vaak heeft het nauwe verbanden met wie we zijn als persoon. Hoe kunnen we ons daar nu tegen wapenen?
Hoe ga je om met je gekwetste gevoelens?
Wat mij erg geholpen heeft, is de pijn voelen en niet onderdrukken. Een hele simpele techniek om mee te starten, is “pijn, pijn, pijn” hardop uit te spreken wanneer je de pijn voelt opkomen. Wat je namelijk doet is de pijn erkennen, en het er laten zijn. En dit is een voorwaarde, om het ook weer los te kunnen laten.
Ik ben mezelf ook vragen gaan stellen: waar komt deze reactie bij mij vandaan, wat raak het in mij? Ik ben gaan kijken naar mijn jeugd- en familietrauma’s. En misschien zit er zelfs wel wat in regressietherapie. Begrijpen waarom ik zelf zo reageer, geeft me zelfcompassie: “Het is ook niet raar dat je je zo voelt, als je dit altijd geleerd hebt”.
Blijf je niet shit voelen
Het is belangrijk dat je een manier vindt om ermee om te gaan. Dat je je wapent en steeds makkelijker deze negativiteit van je af kunt laten glijden. Het helpt je namelijk niet om je shit te blijven voelen. Je onderneming niet, maar ook je gezin en sociaal leven niet. Het leven gaat door, en voor je het weet, zijn er 3 dagen voorbij waarop jij alleen maar shit hebt gevoeld (ja, dit is mij ook gebeurd). Dat gaat niet zomaar. Kijk maar naar bekende mensen die daar enorm mee strugglen.
Kwetsbaarheid is moed
Voor wie de behoefte voelt om iets negatiefs over deze blog te uiten: weet dat het uit een stuk van jou komt dat het lastig vindt zichzelf te laten zien. Zelf vind ik dat ik moed toon door mezelf kwetsbaar op te stellen en mijn persoonlijke ervaring te delen. En hopelijk treft het iemand die nu voelt: “ik ben niet de enige”.