Regelmatig coaches in mijn praktijk met faalangst. Dat valt op, en zet aan het denken. Leggen we als maatschappij (jonge) mensen te veel druk op?
Een veel gehoorde reactie (en de dooddoener die de coaches ook heus wel kennen): “Het is maar net hoeveel druk je jezelf op legt”. 🙄 Ik vind het flauw, en niet helpend. Want als het dan al misschien een beetje waar is, dan hebben zij geen idee hóe zich te ontdoen van die zelfopgelegde druk. En ze doen dus blijkbaar iets niet goed, want het ligt aan henzelf. En anderen kunnen het blijkbaar wel, want daarom doen zij zo’n uitspraak. “Waarom doe ik het fout en hoe doe ik het goed?” Je ziet: een nog grotere druk. 😰
Er kunnen allerlei goede redenen zijn waarom iemand tot faalangstige conclusies is gekomen zoals:
– een prestatiegericht schoolsysteem
– strenge toelatingseisen
– een traumatische ervaring
Is dat dan hun eigen schuld? Niet echt hè.
In mijn praktijk trekken we nieuwe conclusies over situaties en veranderen we gevoelens van faalangst naar gezonde spanning.
Geloof het of niet: vaak is 1 sessie hiervoor al voldoende. Al is dit absoluut geen uitgangspunt, want hé: NO PRESSURE. 😉